Đoakino Rosini: Semiramida – muzičko scensko delo – muzički oblik: opera – I deo: lento (sporo), II deo: adagio (osećajno) Počinje umerenim tempom, dolazi do laganog povišenja, kao da nas proprema za jedan zagonetan i uzbudljiv doživljaj. Zatim se nastavlja vokalnim izvođenjem solo pevačice. Ona razrađuje temu umereno, ako da nam priča o nekoj važnoj stvari. Glas je sopran. Onda sa orkestrom zajedno donosi glavnu temu. Dinamika i tempo su raznoliki: od sporog i laganog do jakog i uzvišenog (allegreto – živahno). Od sredine opere kao da se sve ponavlja iz početka, odnosno prva tema se razvija tj. motivski obrađuje. Dominiraju lirska i uzbuđena stanja pevačice. Česti su trenuci kad njen glas dolazi do vrhunca tj. Najvišeg ženskog glasa – alt. Operu izvode orkestar i solo pevačica kombinujući načine, odnosno čas solo pevačica prati orkestar, a čas orkestar prati pevačicu. Na kraju oni će se pretočiti u jedno, i burno i snažno završiti komad.
