Amarcord Radnja filma je smeštena u pitomi, italijanski, primorski gradić, u 30-te godine prošlog veka. Film prati život gradića i svih njegovih istaknutih likova u razdoblju od jedne godine, gledan kroz oči mladih predpubertelija kojima je samo jedna stvar na pameti. Film je kolaž nesputane slobodne forme pune zanimljivih likova, detalja, vizualnih i auditivnih draži kako ih se seća sam reditelj odrastajući u svom voljenom Riminiju. Prva stvar koju primetite u filmu je Fellinijeva lakoća i elegancija pričanja priče koja tankom koprenom sećanja struji u pokretnim kadrovima južnjačkih polja da bi nam dočarala snagu smene godišnjeg doba. Proleće je. Baš poput cveća, pupolje obline gradske lepotice Gradisce, pupolje i oči lokalnih dečaka i pubertetlija. Fellini nam otkriva likove i unosi u atmosferu gradića, celinu odnosa, probuđenu mladost, vitalnu starost i vulgarni šarm iskrenog mediteranskog malograđanskog korpusa. Fellinijevi likovi su simboli južnjačkog slobodnog ponašanja. Provode vreme vodeći ljubav, uživajući i hrani i dobrom vinu i malograđanskom ogovaranju.
Amacord zbog te slobode i elegancije režijskog stila ne sadrži skoro nikakvu zadanu strukturu radnje, već priča priču kroz šarmantne i nostlgične epizode. Takva struktura ima logične razloge. Naime Fellini nije hteo snimiti film koji se bavi pogledom jedne osobe ili intimnim pogledom jedne porodice. Njemu je bitnije da sve zastupljene stranke (likovi) dobiju zaslužen screen time korz prizmu ili svoje delatnosti ili stereotipnog karaktera. Fellini u filmu portretira klasične malograđanske ličnosti: lokalnu lepoticu, lokalnog moćnika i škrticu, autoritativnog oca, ludog i ekscentričnog strica, majku, debelu prodavačicu, pohotnog sveštenika koji se hrani ispovednim tračevima, i dečurliju koja pod naletom hormona daju pečat uspavanoj atmosferi gradskog trga. Scena koja najviše sugeriše ljubav, zajedništvo i razbijanje sanjive atmosfere je prolazak velikog broda (cruisera) pokraj njihovog mesta. U vremenu bez televizije kad je čovek bio primoran da traži zabavu isključivo u prisutnosti drugih ljudi, prolazak velikog broda u luci je bilo događaj godine. Ta scena u kojoj svi građani u malim barkama gledaju razjapljenih usta prema ogromnoj svetlećoj morskoj grdosiji (simbol velikog grada, civilizacije, sveta) potpuno zaboravljajući svoje razlike i društvene uloge, je trenutak u filmskoj istoriji koji najsnažnije zrači nostagijom, čežnjom i skladnom magijom svojstvenom za male, prisne prostorne zajednice. Amacord je „obavezna filmska lektira“ Dalmacije i mediteranskih krajeva, bitan dio južnjačkog senzibiliteta i filmskog trijumfa koji svako treba poštovati. Remek – delo koje nostalgično plače za starim vremenima, vremenima u kojima je bilo prostora za čaroliju opuštenog malograđanskog života. Film ima i jednu od najbojih i najpamtljivijih muzičkih tema ikada (Nino Rota).
