Bulevar sumraka Billy Wildera (Apartman, Stalag 17, Double indemnity, Neki to vole vruće, Ace in the hole, Sabrina, Slatka Irma, Witness for the prosecution), je jedan od 5 najboljih američkih reditelja u istoriji kinematografije. Billy je velikan koji stoji uspravno uz John Forda, Howard Hawksa, Stanley Kubricka i David Lyncha. Jedan je od najboljih globalnih tehničkih reditelja uz Alfreda Hitchocka. Neverovatno je da je ovaj velikan radio komedije, film-noireove, drame, thrillere, ratne filmove i da je tako elegantno prelazio iz žanra u žanr ne gubeći lični stil, inovaciju i svežinu. Sunset Boulevard je njegov nesumljivo najveći film. Film počinje izvrsnom naracijom, depresivnog tona, koju nam donosi glavni lik Joe (američka legenda William Holden). Joe nam objašnjava da je on nezaposleni scenarista, koji sklapa kraj s krajem u stalnom begu od mafije i zelenaša kod kojih je zadužen. Njemu treba hit, scenario koji će mu doneti novac i pomoći da sačuva automobil koji zelenaši traže. Kako je Joe prosečan scenarista koji ne piše iz srca već iz komercijalnih pobuda, on ne daje sve od sebe i labavi scenario mu ne prolazi kod studijskih šefova. Joe beži iz grada i kad mu se pokvari auto, odluči se sakriti u garaži ogromnog imanja na obroncima Los Angelesa. Ubrzo upoznaje stanare imanja, jezivog batlera (briljantni Erich von Stroheim, legenda nemog filma) i vlasnicu Normu Desmond (savršena Gloria Swanson), koja je jedna od najvećih zvezda nemog filma, danas zaboravljena starica. Norma ga polako uvodi u njen bizaran svet, laži, manipulacije, depresije, nepoverenja i egoizma. Joe prihvata njenu ponudu da joj pomogne oko scenarija koji piše za njen veliki povratak filmu nakon 20 godina. Normina sudbina je često viđen slučaj u Hollywoodu, u prelazu s nemog na zvučni film. Istorija govori da su neke od najvećih zvezda tog doba propale i potonule u zaborav kad se pojavio zvuk, jer su na njihovu nesreću imale piskutave glasove. Norma, uverena da je i danas najveća zvezda na planeti, uvodi Joea u igru miša i mačke u kojoj Joe lagano shvata da postaje njen zatočenik u mračnoj vili u kojoj je normalno da mrtve šimpanze leže na kauču ili da orgulje sviraju same. Billy Wilder snima subverzivan, mračan i depresivan film koji pametno koristi temu propalih i zaboravljenih glumica (slično kao i klasik „What ever happend to Baby Jane?“). Tako ističe hladnoću i brutalnost Hollywooda koji stvara zvezde i nakon toga ih naprasno odbacuje u blato kad više nema koristi. Norma je poremećena osoba koja danima paradira praznom vilom ispunjenom njenim portretima u najboljoj odeći, s punom šminkom i čita lažna pisma obožavatelja živeći u totalnoj zabludi i izolaciji. Napetost se povećava kako raste odnos između prizemljenog Joea i poremećene Norme i tajne iz mračne vile polako izlaze na površinu. Život batlera, Norme i Joea će se promeniti iz korena pod naletom duhova prošlosti. Briljantnost ovog filma koji je proglašen na svakoj filmskoj lestvici u nebrojeno mnogo filmskih časopisa i literature među Top 20 najboljih filmova svih vremena, je u njegovom bogatstvu detalja, mračnoj, morbidnoj atmosferi, izvrsnim neočekivanim zapletima, cikličnoj scenarističkoj (za to vreme revolucionarnoj strukturi), i, što je navažnije, genijalnoj glumi. Film je dobitnik 3 Oscara i 11 nominacija.
