Let iznad kukavičjeg gnezda Film «Let iznad kukavičijeg gnezda» je rađen prema romanu Kena Keseya. Ovaj film je bio prvi koji je osvojio Oskare u svih pet glavnih kategorija (film, reditelj, scenario i dve glumačke nagrade), posle filma „Dogodilo se jedne noći“ iz 1934. godine. Ovaj uspeh je ponovo postignut tek 1991. godine („Kad jaganjci utihnu“). Jack Nicholson je došao na listu antologijski odigranih uloga. Još je jedna zanimljivost vezana za ovaj film: jedan je od retkih koji je pomirio kritičare, publiku i producentske želje sa dobrim finansijskim scorom (bio je to sedmi najprofitabilniji film do tog vremena). Zanimljivo je da je autorska prava za ekranizaciju romana otkupio Kirk Douglas, ali nakon što godinama nije mogao uveriti ni jedan studio da ga ekranizira, prava je preneo na svog sina Michaela koji se na kraju i pojavljuje kao producent. Rad Čeha Miloša Formana alegorijska je priča o antiherojskoj pobuni pojedinca protiv establishmenta, autoriteta i institucije koja teži uništavanju individualnosti, smeštena među zidovima psihijatrijske klinike u koju je kriminalac McMurphy smešten na posmatranje kako bi izbegao zatvor. Poglavica Bromden, američki Indijanac, za koga svi veruju da je gluvonem, priča priču o psihijatrijskoj ustanovi koju vodi svemoćna glavna sestra Rečed. U ovaj zastrašujući sivi svet stiže Randl Patrik Mekmarfi (Džek Nikolson), sitni prevarant slobodnog duha. Njegova neobuzdana priroda ubrzo uništava svakodnevnu rutinu bolnice u kojoj su bolesnici na jednoj, a bezdušna i hladna glavna sestra na drugoj strani. Ubrzo po objavljivanju, roman je postao jedno od najpopularnijih modernih literarnih ostvarenja na svetu, a po njemu je ovaj igrani film i snimljen. Roman „Let iznad kukavičjeg gnezda“ je predstavljen 1962. godine, kada je Kenu Kiziju bilo 27 godina. Ubrzo je priča o buntovnom Mekmarfiju, koji postaje štićenik mentalne bolnice i buni se protiv represivnog i bezosećajnog osoblja, postala film. Ludnica, koja predstavlja metaforu modernog društva, i priča koja postavlja nezgodna i provokativna pitanja o normalnosti i nenormalnosti, stiče kultni status među svima onima koji su osećali otpor i bunt, žeđ za promenom i oslobađanjem od „stega lažnog morala“. U filmu se analizira da li su ludaci mentalno poremećene osobe ili individue koje bolešću reaguju na nenormalno i bolesno društvo. Film takođe ispituje da li su pravi ludaci u ludnicama ili van njih, kao i da li je opšteprihvaćena „normalnost“ u stvari najopasnija bolest. Ove teme su i danas aktuelne, možda i više nego u godini kada je film ponuđen gledaocima. U ovom je filmu svaki junak metafora, svaka scena ima svoje značenje. Jednostavno- genijalno. Značajnije nagrade: 1976.Oskar za najboljeg glumca (Jack Nicholson), najbolju glumicu (Louise Fletcher), režiju (Miloš Forman), najbolji film, najbolji adaptirani scenario, Zlatni globus za najbolju debitantsku ulogu, režiju, film, glumca, glumicu, scenario. 1977.Nagrada BAFTA-e za najboljeg glumca, glumicu, režiju, film, montažu i sporednu ulogu (Brad Dourif) Cesar za najbolji strani film
